Eskiden ben kaleciydim. Bir tane kel hocamız vardı bizim. Birbirimizi hiç sevmezdik. Bunun asıl nedeni beni daha ufakken yedek bırakmasıdır. Benim hocayı babama şikayet etmemle futbol talihim değişmiştir, o başka. Babam artık bizim hocayı ne hale getirmişse, o günden sonra hiç yedek kalmadım. Hoca hep bana sevgi dolu yaklaşmaya çalışmış ama nefret dolu gözleri de dikkatimden kaçmamıştır.
Defans oynuyordum küçük yaşlarda tabi… Hatta bir lakabım bile vardı. İrlanda fırtınası… Hoca bilmem, neden? Sanırım yüksek başarılarımdan olsa gerek bir gün “geç lan kaleye” dedi. O günden sonra kaleci oldum. Alpay’ın defansa geçmesi misali…
Devamı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder